Pire icin yorgan yakabilirim

Eger mailime google alerts`in haberi dusmeseydi bilmeyecektim.

100 e yakin yazim calinmis.

baska bir sitede kedimin,annemin,evimin,kitaplarimin kisacasi hayatimin fotograflarini gormek midemi bulandirdi.

Dunyanin bu kadar kotu bir yer,insanlarin bu kadar kotu oldugunu dusunmek istemedikce hayat bana yanlis insanlar gonderiyor.

Sevdigim,guvendigim insanlar bana yalan soyluyor.Tanimadigim insanlar yazilarimi,fotograflarimi caliyor.

Bu mudur yani?

Buraya mi geldi dunya.

Bircogunun icini fesatlik,hainlik burumus.

Blogger olmayi takipci sayisina baglayanlar var.

Sende gordugu fikri kendi fikriymis gibi anlatanlar var.

Bunlar gercek hayatta da var tabi.

Ben blogu en basta kendim icin actim.

3.5 yilin sonunda da ayni seyi soyluyorum.Bu blogu kendime actim,kimse okumasa umurum olmaz.Ben okuyorum.

Rakamlarin benim icin hicbir onemi yok.

3.5 yilda hickimseye gidip ben geldim hadi sen de bana gel demedim.

Ya da sen beni takip et ben de seni takip ederim demedim.

Kimsenin bloguna adimla ya da adsiz kotu yorum birakmadim.

Cok sukur fazla adsiz yorum da almadim.

Ara ara adsiz yorumlar aldim.

Kisiligime,esime,hayatima laf atanlar.

Kendimi ovmek gibi bir ozelligim olmadigi halde sen Japonya`da olmasan seni kimse okumaz diyen bile oldu.


Butun bunlar kucuk kucuk birikti ve midem bulandi.

Ozellikle Turkiye`de blog yazmak bir moda haline getirildiginden beri buralarin tadi kacti.

Dun blog acip bugun 1464654564 takipci istiyorlar.

Bunun icin yapmadiklari sey yok desem yeri.


Yani benim tadim cok kacti.

Biraz susayim ben.

Bakalim neler olacak

Bu yazim da calinir belki ha ne dersiniz.

Yazi yorumlara kapali